Na de havo in Amsterdam heeft Julia de kunstacademie afgerond als beeldend kunstenaar. Sinds ze afstudeerde heeft ze verschillende parttimebanen gehad: onder andere als suppoost in een museum, als notulist en in een stadsarchief. Ze heeft een poging gedaan in de horeca te werken, maar daar moest zij mee stoppen vanwege medische beperkingen. In haar huidige werk als onderzoeksmedewerker krijgt zij de ruimte haar eigen tijd in te delen. Judith Elshout en Sandra Bos, als senior onderzoeker en projectleider namens de Hogeschool van Amsterdam verbonden aan het Amsterdams Experiment met de Bijstand, spreken Julia over overeind blijven in de bijstand, het belang van werk en waar ze tegenaan loopt in het beleid. Je vertelde net dat je te horen hebt gekregen van de afdeling Werk, Participatie en Inkomen van de gemeente dat je de cursus Ondernemen voor kunstenaars voor bijstandsgerechtigden niet mag volgen? “Ja, ik ben zo boos. Die cursus is mij op het lijf geschreven. Ik ben kunstenaar en zou daar graag mijn geld mee verdienen, maar ik mag dus niet meedoen omdat ik gedeeltelijk arbeidsongeschikt ben. Dus ik bellen met mijn klantmanager en de vrouw die die cursus geeft, om na te gaan of ik mij niet tóch kan inschrijven. Maar ik kom er niet doorheen. ‘Zo zijn de regels’, herhalen ze dan. Dat maakt me zo boos. Ik zeg: ‘Sorry, dit is uitsluiting!’” Weet je waarom je niet mag meedoen als je een arbeidsbeperking hebt? “Het idee is dat je onderneming dan niet ‘levensvatbaar’ is. Dat is voor mij dus heel heftig om te horen, want kunst is mijn leven. De cursus is gekoppeld aan mij als kunstenaar, in plaats van aan mij als bijstandsgerechtigde. De bijstandsidentiteit, of een bijstandsgerechtigde zijn, geeft mij het gevoel dat er iets mis is met mij. Als ik die cursus mag doen, voelt het alsof ik wat goed doe met mijn kunst, en daarom zo’n cursus mag volgen. Het is een erkenning van mijn identiteit als kunstenaar.” Waarom is jouw huidige werk als onderzoeksmedewerker belangrijk voor jou? “Ik word gehoord en ik maak onderdeel uit van een klein team. We hebben het gevoel dat we samen iets kunnen bereiken. Dit is de eerste baan waar ik echt wat meer met mijn intelligentie kan doen. Tegelijkertijd merk ik ook dat ik gewaardeerd word door mijn collega's, dat mijn bijdrage gezien wordt. Ik zeg het denigrerend, maar het voelt toch alsof ik wat kan. Dat gevoel was ik een beetje kwijtgeraakt na mijn vorige baantjes waar ik of moest stoppen, omdat het een tijdelijk contract betrof of omdat ik een tijd ziek was en niet kon werken.” Dat klinkt positief, dat je kunt werken, gezien je arbeidsbeperking, en aanvullend bijstand ontvangt. Ervaar je dat ook zo?

'Je bestaanszekerheid kan door problemen met de inkomstenverrekening in het geding komen'

“Ik ben blij dat de ondersteuning er is en dat ik dit werk nog een jaar mag doen, maar mijn inkomen wisselt. Daardoor heb ik elke maand weer zorgen over hoeveel ik die maand na de inkomstenverrekening overhoud en of ik kan rondkomen. Wisselende inkomsten zijn echt een battlefield. Je bestaanszekerheid kan door problemen met de inkomstenverrekening in het geding komen. Het is altijd weer spannend als je inkomsten verrekend worden.” “Op de eerste van de maand moet je je verdiende inkomsten doorgeven van de maand ervoor. Dus je loopt altijd een maand achter. Daar beginnen de problemen. Er zijn allerlei factoren waardoor het inkomen wisselend is. Soms wordt het te verrekenen bedrag te hoog ingeschat en soms te laag.” Je weet niet wat je binnenkrijgt aan loon, dus je weet niet hoeveel je aanvullend gaat krijgen? “Ongeveer wel, maar niet precies. Een keer per drie maanden wordt het ‘rechtgetrokken’. Maar eigenlijk weet je nooit wanneer ze het precies gaan rechttrekken. Dus daar kan je geen rekening mee houden. Het is voorgevallen dat ik een maand maar 50 euro ontving van de bijstand. Toen ben ik dus flink gekort. Dus ik zeg: ‘jongens, ik kan van 50 euro mijn huur niet betalen’. En dan krijg ik het antwoord dat de rest in een voorafgaande periode is uitbetaald. Daar moet je het dan mee doen.” “Ik heb verschillende keren meegemaakt dat als ik een vraag heb over mijn specificatie van het ingehouden bedrag, een medewerker de bedragen gaat voorlezen die op de specificatie staan. ‘Ja, sorry’, zeg ik dan, ‘ik kan lezen’. Doorgaans word ik dan met mijn vraag doorverwezen naar een inkomensconsulent. Maar ook voor hen blijken vragen over de inkomstenverrekening heel ingewikkeld.”